003 Zakochani ;**

                                                                        ~ Marco ~ 

             - Dziś nowy dzień. Czas na zmiany - powiedziałem do siebie gdy wstałem z łóżka. Pomyślałem w tamtej chwili, że czas abym poznał się z Franceską. Gdy szedłem do szkoły zobaczyłem pewne ogłoszenie do studia " On Beat " . Pomyślałem sobie, że może warto by spróbować swoich sił w profesjonalnej szkole , na profesjonalnym przesłuchaniu. Gdy doszedłem do szkoły Fran siedziała razem z Violettą i moją siostrą na ławce . W tamtej chwili odeszła od nich po książki do szafki. Więc podbiegłem do niej, no ale jak to ja niechcący ją przewróciłem. Zacząłem jej pomagać przy zbieraniu książek.

- Hej. Jestem Marco. A ty jak masz na imię ??? - zapytałem jakbym nie wiedział.. No ale jak wszystko się już dobrze układało. Musiał zadzwonić ten głupi dzwonek !!! Ughh!!

- Jestem Franceska. Przepraszam ale muszę lecie na zajęcia. Kończę po 6 lekcjach jeżeli chcesz możemy się spotkać w barze ' Resto '  tu zaraz obok szkoły . - zapytała mnie, miętoląc różową bransoletkę.

- No jasne!!! może o 15:00 ?? - powiedziałem to baardzo zadowolony. Dziwne ale czułem motylki w brzuchu, czy jak to tam mówi moja siostra.

- To-o widzimy się później...- odparła i po chwili odeszła. W tamtej chwili poczułem woń jej pięknych perfum.... Ach to było cudowne.

Tego dnia miałem tylko 3 lekcje więc po nich poszedłem do domu. Byłem jeszcze ciągle obrażony na Fede. Do mojego pokoju nagle weszła Lu.

- No i jak tam wrażenia młody. - oczywiście odparła to  ze swym szczerym uśmiechem na twarzy.

-J-jest ok. A co ty tak nagle zaczęłaś się mną tak interesować... Aaa już wiem ... ( dramatyczna pauza ) Czego chcesz???

- Oh braciszku czy ja zawsze muszę czegoś chcieć  tak tylko miałam ochotę z tobą sobie pogadać.. No ale skoro nie chcesz to ja już sobie idę. - wyszła bardzo smutna z mojego pokoju. To chyba było na prawdę, nie udawała.No ale co...Spojrzałem na zegarek i stwierdziłem, że już czas się ubierać. I właśnie w tym momencie dzwoni Federico. Z litości już odebrałem ten telefon.

- Halo.. - odpowiedziałem specjalnie nie za przyjemnie.

- No cześć nie obrażaj się na mnie. Viola mi powiedziała, a właściwie to napisała mi , że umówiłeś się z Fran. Cieszę się twoim szczęściem.- szczerze byłem mega zaskoczony.

- Dzięki. Ale i tak bardzo się stresuję nie wiem czy mam się przebierać czy zostać w tych ubraniach, czy mam się perfumować ... - tak się zagadałem, że aż zabrakło mi powietrza.

- Spokojnie zostań w tych ubraniach. I w zadnym wypadku się nie perfumuj, dziewczyny to lubią mówię Ci z własnego doświadczenia.- powiedział do mnie tym swoim dumnym głosem.

- Ooo ja to z twojego doświadczenia wolę nie korzystać.

- no dobra zrobisz jak chcesz . Ja już muszę kończyć.  Na razie.. !! - chyba specjalnie wykrzyczał mi to do słuchawki, żebym tylko na pewno usłyszał.

- Ok ... To naraska.

Zostało mi mało czasu więc szybko wybiegłem z domu prosto do baru. Usłyszałem w biegu krzyk Ludmi:

- Powodzenia.. !!!

Biegłem ile sił. Jak zauważyłem bar zwolniłem żebym nie był zdyszany.

                                                                         ~ Franceska ~ 

Dziś w szkole poznałam niesamowitego chłopaka. Brązowookiego bruneta, miał na imię Marco. Umówiłam się  z nim w mojej ulubionej  kawiarni. Wyszłam z domu trochę wcześniej żeby się nie spóźnić . Gdy zobaczyłam przez szybę, że się zbliża poprawiłam sobie szybko sukienkę i włosy. Oraz spojrzałam na zegarek i pomyślałam sobie . Hmm... punktualny .Usiadł na krzesełku obok mnie.

- Cześć.. Co tam, jak się czujesz?? - Powiedział do Marco

- Jest ok .... - gdy to powiedziałam on nagle złapał mnie za rękę.

- Może pójdziemy gdzieś indziej na przykład może do parku. ?? - zapytał mnie . ale był bardzo

przekonujący więc szybko się zgodziłam.

Przez długi czas spacerowaliśmy. Marko w pewnej chwili poszedł za krzaczek malin i wyjął zza niego koszyk piknikowy. Więc ok 10 minut później rozłożyliśmy już wszystko. Usiedliśmy i zaczęliśmy rozmawiać.

- Fran od dawna mi się podobałaś. Więc chcę się Ciebie zapytać czy nie chciałabyś... ze mną chodzić.?? - bardzo niepewnie o to zapytał, no ale .... Byłam strasznie zaskoczona nie wiedziałam co mam mu odpowiedzieć. Też od dawna mi się podobał.

- T-tak..  Oczywiście!!!- byłam strasznie szczęśliwa a on najwyraźniej mile zaskoczony moją reakcją.Przytulił mnie. A ja go pocałowałam. Achh to było jak, jak, unoszenie się na chmurce. Nigdy tego nie zapomnę.

                                                                ~ Ludmiła ~

Kurczę czy on naprawdę myślał, że ja  jestem taka, taka zła. Ze nie mam swoich uczuć . Nie spodziewałam się tego po nim..Było mi trochę przykro. Ale żebym nie była taka smutna poszłam do galerii. Od razu zrobiło mi się weselej, ale nie z powodu ciuchów czy butów. Tylko dlatego, ze spotkałam tam Violettę i Fede robiących razem zakupy.

- Hej. A co wy tutaj robicie ?? - byłam w tamtej chwili baardzo zaskoczona, że spotkałam ich w moim ulubionym sklepie.

-A no wiesz bo Viola mnie tu zaciągnęła żebyśmy kupili.. - i wtedy Viola zasłoniła mu usta ręką .

-Yyy... Przyszliśmy tuu.... yyyy....Ach no tak już pamiętam żeby kupić Fede jakieś ładne ubrania. Wiesz jak to chłopaki w dzisiejszych czasach się ubierają..- przyznam zabrzmiało to dość dziwnie jakby mówiła to jakaś starsza pani. A z resztą Federico ubierał się baardzo ładnie.

- No dobra-a. To może ja wam w czymś pomo

gę. Jestem bardzo dobra jeżeli chodzi o modę.. - nie chciałam się chwalić ale chyba to tak zabrzmiało.

- Nie, nie my już z resztą wychodzimy. Bo tutaj niema rozmiarów dla Fede....Paaa... Do zobaczenia później !!! -powiedziała i chwyciła swojego chłopaka za rękaw i wybiegła ze sklepu, jak oparzona.

Byłam zaskoczona jej zachowaniem no ale pomyślałam, że może się denerwuje bo boi się, że zamkną jej wszystkie sklepy i jej chłopak nie będzie miał się w co ubrać?? No dobra w ogóle nie rozumiałam jej zachowania. Ale nagle...........................zobaczyłam ją sukienkę z moich snów. Złapałam ją w biegu do przymierzalni. Co jak co no ale w tym to jestem nie do pokonania.

                                                               ~ Violetta ~

Wybrałam się do ulubionego klepu Lu, żeby kupić jej coś fajnego bo za 2 dni miała mieć urodziny. Ale niestety poszłam tam z Federico. O mało co się jej nie wygadał. musiałam jakoś wybrać z tej sytuacji, no i potem po prostu z tamtąd zwiałam bo ona zadawała coraz więcej pytań a ja nie wiedziałam co mam jej odpowiadać.. No i później odprowadził mnie do domu byłam bardzo szczęśliwa. Wcześniej gdy nie miałam chłopaka nie wiedziałam, że bliskość drugiego człowieka jest mi tak bliska... Weszłam do domu no a tam zaczęło się... Mój ociec wpadł w jakąś furię.

- Gdzie byłaś ? Z kim ? No i najważniejsze co ty tam robiłaś ?- zapytał mnie ze ta swoją złością w głosie. Ale ani troszkę się go nie przestraszyłam.

- A co Ci do tego. Ty mi nic o sobie nie mówisz. Ani o rodzinie Mamy!!!- po tych słowach pobiegłam do siebie do pokoju na górę.  Uspokoiłam się i z powrotem zeszłam na dół żeby Olgita zrobiła mi coś do jedzenia.

-Co się stało Słoneczko?? - ona zawsze wiedziała kiedy jest mi smutno, źle... - Ach.. niech zgadnę German ..

- Tak Olga on mi robi zawsze to samo. On nie może ze mną usiąść i porozmawiać tak po prostu.-bardzo mi ulżyło kiedy w końcu to z siebie wyrzuciłam. A przy okazji chcę Ci powiedzieć, że byłam w takim studiu i zapisałam tam się na przesłuchania. Z paroma innymi osobami..

- O to dobrze. No a teraz leć do swojego pokoju i zjedz te kanapki. - miała wtedy ogromy uśmiech na twarzy...

_________________________________________________________________________

No i jak podobało się . Mm nadzieję, że tak bardzo się przy tym rozdziale napracowałam. Wszyscy tak szybko się poznają wiem ale jakoś tak sobie ustaliłam... Bo mam już pomysły na kolejne rozdziały. I ten dedykuję moim 2 pierwszym obserwatorkom Nikolettcie  oraz Veronice. Dziękuję, że jesteście...

~ Amanda